dyskrecja

Polish

Etymology

Borrowed from Late Latin discrētiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɨsˈkrɛt͡s.ja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡sja
• Syllabification: dys‧krec‧ja

Noun

dyskrecja f

1. discretion (quality of being discreet or circumspect)

Declension

Declension of dyskrecja

	singular
nominative	dyskrecja
genitive	dyskrecji
dative	dyskrecji
accusative	dyskrecję
instrumental	dyskrecją
locative	dyskrecji
vocative	dyskrecjo

Related terms

adjective

• dyskretny

 

adverb

• dyskretnie

 

Further reading

• dyskrecja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyskrecja in Polish dictionaries at PWN