discretio
Latin edit
Etymology edit
Post-Classical. From discernō (“to separate, divide”) + -tiō (“-tion”, noun suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /disˈkreː.ti.oː/, [d̪ɪs̠ˈkreːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /disˈkret.t͡si.o/, [d̪isˈkrɛt̪ː͡s̪io]
Noun edit
discrētiō f (genitive discrētiōnis); third declension (post-Classical)
Inflection edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | discrētiō | discrētiōnēs |
Genitive | discrētiōnis | discrētiōnum |
Dative | discrētiōnī | discrētiōnibus |
Accusative | discrētiōnem | discrētiōnēs |
Ablative | discrētiōne | discrētiōnibus |
Vocative | discrētiō | discrētiōnēs |
Related terms edit
Descendants edit
- Catalan: discreció
- English: discretion
- French: discrétion
- Italian: discrezione
- Portuguese: discrição
- Romanian: discreție
- Spanish: discreción
References edit
- “discretio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- discretio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- discretio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.