dziczenie

Polish

Etymology

From dziczeć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑiˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: dzi‧cze‧nie

Noun

dziczenie n

1. verbal noun of dziczeć

Declension

Declension of dziczenie

	singular
nominative	dziczenie
genitive	dziczenia
dative	dziczeniu
accusative	dziczenie
instrumental	dziczeniem
locative	dziczeniu
vocative	dziczenie

Further reading

• dziczenie in Polish dictionaries at PWN