dziegieć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *degъtь. By surface analysis, deverbal from dźgać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɛ.ɡjɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɡjɛt͡ɕ
• Syllabification: dzie‧gieć
• Homophone: Dziegieć

Noun

dziegieć m inan

1. (singular only) tar

   Synonym: smoła

Declension

Declension of dziegieć

	singular
nominative	dziegieć
genitive	dziegciu
dative	dziegciowi
accusative	dziegieć
instrumental	dziegciem
locative	dziegciu
vocative	dziegciu

Further reading

• dziegieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziegieć in Polish dictionaries at PWN