dziekanat

Polish

Etymology

Learned borrowing from Medieval Latin decānātus, from Latin decānus. Doublet of dekanat.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛˈka.nat/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -anat
• Syllabification: dzie‧ka‧nat

Noun

dziekanat m inan

1. (education) deanery (office held by a dean)
2. (Christianity, collective) Alternative form of dekanat (“deanery”)

Declension

Declension of dziekanat

	singular	plural
nominative	dziekanat	dziekanaty
genitive	dziekanatu	dziekanatów
dative	dziekanatowi	dziekanatom
accusative	dziekanat	dziekanaty
instrumental	dziekanatem	dziekanatami
locative	dziekanacie	dziekanatach
vocative	dziekanacie	dziekanaty

Related terms

nouns

• dekanat
• dziekan

 

Further reading

• dziekanat in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziekanat in Polish dictionaries at PWN