dziurawienie

Polish

Etymology

From dziurawić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑu.raˈvjɛ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: dziu‧ra‧wie‧nie

Noun

dziurawienie n

1. verbal noun of dziurawić

Declension

Declension of dziurawienie

	singular
nominative	dziurawienie
genitive	dziurawienia
dative	dziurawieniu
accusative	dziurawienie
instrumental	dziurawieniem
locative	dziurawieniu
vocative	dziurawienie

Further reading

• dziurawienie in Polish dictionaries at PWN