Latin

edit

Etymology

edit

From ēlegāns +‎ -ia.

Pronunciation

edit

Noun

edit

ēlegantia f (genitive ēlegantiae); first declension

  1. elegance, taste, propriety, refinement, grace

Declension

edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative ēlegantia ēlegantiae
Genitive ēlegantiae ēlegantiārum
Dative ēlegantiae ēlegantiīs
Accusative ēlegantiam ēlegantiās
Ablative ēlegantiā ēlegantiīs
Vocative ēlegantia ēlegantiae

Derived terms

edit

Adjective

edit

ēlegantia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of ēlegāns

References

edit
  • elegantia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • elegantia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • elegantia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) logical minuteness, precision: disserendi elegantia
    • (ambiguous) he possesses sound judgment in matters of taste: elegantia in illo est
    • (ambiguous) tasteful description: elegantia orationis
  • elegantia in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016