elegijny

Polish

Alternative forms

• elegiyny (pre-reform orthography (1816))

Etymology

From elegia +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛ.lɛˈɡij.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ijnɨ
• Syllabification: e‧le‧gij‧ny

Adjective

elegijny (comparative bardziej elegijny, superlative najbardziej elegijny, derived adverb elegijnie)

1. (relational, not comparable, literature, music) elegiac
2. (literary) elegiac (expressing sorrow or mourning)

Declension

Declension of elegijny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	elegijny		elegijna	elegijne	elegijni	elegijne
genitive	elegijnego		elegijnej	elegijnego	elegijnych
dative	elegijnemu		elegijnej	elegijnemu	elegijnym
accusative	elegijnego	elegijny	elegijną	elegijne	elegijnych	elegijne
instrumental	elegijnym		elegijną	elegijnym	elegijnymi
locative	elegijnym		elegijnej	elegijnym	elegijnych

Further reading

• elegijny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• elegijny in Polish dictionaries at PWN
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “elegijny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “elegiyny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “elegijny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “elegijny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 687