Dutch

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Latin ēthicus, from Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈeː.ti.kʏs/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ethi‧cus

Noun

edit

ethicus m (plural ethici, feminine ethica)

  1. ethicist, someone studying ethics

Latin

edit

Etymology

edit

Borrowed from Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

ēthicus (feminine ēthica, neuter ēthicum); first/second-declension adjective

  1. ethic, ethical

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēthicus ēthica ēthicum ēthicī ēthicae ēthica
Genitive ēthicī ēthicae ēthicī ēthicōrum ēthicārum ēthicōrum
Dative ēthicō ēthicō ēthicīs
Accusative ēthicum ēthicam ēthicum ēthicōs ēthicās ēthica
Ablative ēthicō ēthicā ēthicō ēthicīs
Vocative ēthice ēthica ēthicum ēthicī ēthicae ēthica

Descendants

edit
  • Catalan: ètic
  • French: éthique
  • Galician: ético
  • Italian: etico
  • Middle English: etik
  • Portuguese: ético
  • Romanian: etic
  • Spanish: ético