Latin

edit

Etymology

edit

From ex- +‎ curtō. Attested in the Lex Salica and Lex Alamannorum.[1]

Verb

edit

excurtō (present infinitive excurtāre, perfect active excurtāvī, supine excurtātum); first conjugation (Late Latin)

  1. to cut (a tail)

Descendants

edit

References

edit
  1. ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976) “excurtare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 390