extersus
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ekˈster.sus/, [ɛkˈs̠t̪ɛrs̠ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ekˈster.sus/, [ekˈst̪ɛrsus]
Etymology 1 edit
extergō (“to wipe, to clean”) + -sus (action noun-forming suffix).
Noun edit
extersus m (genitive extersūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | extersus | extersūs |
Genitive | extersūs | extersuum |
Dative | extersuī | extersibus |
Accusative | extersum | extersūs |
Ablative | extersū | extersibus |
Vocative | extersus | extersūs |
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle edit
extersus (feminine extersa, neuter extersum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | extersus | extersa | extersum | extersī | extersae | extersa | |
Genitive | extersī | extersae | extersī | extersōrum | extersārum | extersōrum | |
Dative | extersō | extersō | extersīs | ||||
Accusative | extersum | extersam | extersum | extersōs | extersās | extersa | |
Ablative | extersō | extersā | extersō | extersīs | |||
Vocative | exterse | extersa | extersum | extersī | extersae | extersa |
Descendants edit
References edit
- “extersus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “extersus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- extersus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.