eyða

Icelandic edit

From Old Norse eyða, from Proto-Germanic *auþijaną. Related to the adjective auðr (“empty, barren”) ( > Icelandic auður).

eyða (weak verb, third-person singular past indicative eyddi, supine eytt)

to destroy, bring to nothing
Allri borginni var gjörsamlega eytt í stríðinu.

The entire city was completely destroyed in the war.
to spend, waste
Eyddu ekki tíma þínum í þess háttar vitleysu!

Don't waste your time on that sort of nonsense!

eyða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að eyða
supine (sagnbót)		eytt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eyðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eyði	við eyðum	present (nútíð)	ég eyði	við eyðum
	þú eyðir	þið eyðið		þú eyðir	þið eyðið
	hann, hún, það eyðir	þeir, þær, þau eyða		hann, hún, það eyði	þeir, þær, þau eyði

past (þátíð)	ég eyddi	við eyddum	past (þátíð)	ég eyddi	við eyddum
	þú eyddir	þið eydduð		þú eyddir	þið eydduð
	hann, hún, það eyddi	þeir, þær, þau eyddu		hann, hún, það eyddi	þeir, þær, þau eyddu

imperative (boðháttur)	eyð (þú)	eyðið (þið)
	eyddu	eyðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eyðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að eyðast
supine (sagnbót)		eyðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eyðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eyðist	við eyðumst	present (nútíð)	ég eyðist	við eyðumst
	þú eyðist	þið eyðist		þú eyðist	þið eyðist
	hann, hún, það eyðist	þeir, þær, þau eyðast		hann, hún, það eyðist	þeir, þær, þau eyðist

past (þátíð)	ég eyddist	við eyddumst	past (þátíð)	ég eyddist	við eyddumst
	þú eyddist	þið eyddust		þú eyddist	þið eyddust
	hann, hún, það eyddist	þeir, þær, þau eyddust		hann, hún, það eyddist	þeir, þær, þau eyddust

imperative (boðháttur)	eyðst (þú)	eyðist (þið)
	eyðstu	eyðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eyddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eyddur	eydd	eytt	eyddir	eyddar	eydd
accusative (þolfall)	eyddan	eydda	eytt	eydda	eyddar	eydd
dative (þágufall)	eyddum	eyddri	eyddu	eyddum	eyddum	eyddum
genitive (eignarfall)	eydds	eyddrar	eydds	eyddra	eyddra	eyddra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eyddi	eydda	eydda	eyddu	eyddu	eyddu
accusative (þolfall)	eydda	eyddu	eydda	eyddu	eyddu	eyddu
dative (þágufall)	eydda	eyddu	eydda	eyddu	eyddu	eyddu
genitive (eignarfall)	eydda	eyddu	eydda	eyddu	eyddu	eyddu

eyða f (genitive singular eyðu, nominative plural eyður)

declension of eyða

	indefinite	definite	indefinite	definite
f-w1	singular		plural
nominative	eyða	eyðan	eyður	eyðurnar
accusative	eyðu	eyðuna	eyður	eyðurnar
dative	eyðu	eyðunni	eyðum	eyðunum
genitive	eyðu	eyðunnar	eyða/eyðna	eyðanna/eyðnanna