fálma

See also: falma

Icelandic

Etymology

From Old Norse fálma, perhaps imitative of fumbling. Or, from Proto-Indo-European *pal- (“to shake, swing”), see also Latin palpo (“I pat, touch softly”), and possibly Proto-West Germanic *fōlijan (“to feel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfaulma/
• Rhymes: -aulma

Verb

fálma (weak verb, third-person singular past indicative fálmaði, supine fálmað)

1. (intransitive) to fumble, to grope

Conjugation

fálma – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að fálma
supine sagnbót		fálmað
present participle lýsingarháttur nútíðar		fálmandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fálma	fálmaði		fálmi	fálmaði
	þú	fálmar	fálmaðir		fálmir	fálmaðir
	hann, hún, það	fálmar	fálmaði		fálmi	fálmaði
plural	við	fálmum	fálmuðum		fálmum	fálmuðum
	þið	fálmið	fálmuðuð		fálmið	fálmuðuð
	þeir, þær, þau	fálma	fálmuðu		fálmi	fálmuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	fálma (þú), fálmaðu
plural	þið	fálmið (þið), fálmiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fálmast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að fálmast
supine sagnbót		fálmast
present participle lýsingarháttur nútíðar		fálmandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fálmast	fálmaðist		fálmist	fálmaðist
	þú	fálmast	fálmaðist		fálmist	fálmaðist
	hann, hún, það	fálmast	fálmaðist		fálmist	fálmaðist
plural	við	fálmumst	fálmuðumst		fálmumst	fálmuðumst
	þið	fálmist	fálmuðust		fálmist	fálmuðust
	þeir, þær, þau	fálmast	fálmuðust		fálmist	fálmuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	fálmast (þú), fálmastu
plural	þið	fálmist (þið), fálmisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• fálm (“fumbling, groping”)