Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From figulus (potter) +‎ -īnus (-ine, adjectival suffix).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

figlīnus (feminine figlīna, neuter figlīnum); first/second-declension adjective

  1. of or pertaining to a potter
    Synonym: figulāris
    • 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, Agricultural Topics 3.9.3:
       [], et quod exstat ulcus, oblinunt figlina creta.
       [], and they apply potter's clay to the wound that remains.
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 35.66:
      fecit et figlina opera, quae sola in Ambracia relicta sunt, cum inde Musas Fulvius Nobilior Romam transferret.
      Musas Fulvius Nobilior brought to Rome the pottery works that were the only ones left in Ambracia.

Inflection

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative figlīnus figlīna figlīnum figlīnī figlīnae figlīna
Genitive figlīnī figlīnae figlīnī figlīnōrum figlīnārum figlīnōrum
Dative figlīnō figlīnō figlīnīs
Accusative figlīnum figlīnam figlīnum figlīnōs figlīnās figlīna
Ablative figlīnō figlīnā figlīnō figlīnīs
Vocative figlīne figlīna figlīnum figlīnī figlīnae figlīna

Derived terms

edit
edit

References

edit