fritsu
Finnish edit
Etymology edit
Slang, from Swedish frimärke (“postage stamp”).
Pronunciation edit
Noun edit
fritsu (colloquial)
Declension edit
Inflection of fritsu (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | fritsu | fritsut | ||
genitive | fritsun | fritsujen | ||
partitive | fritsua | fritsuja | ||
illative | fritsuun | fritsuihin | ||
singular | plural | |||
nominative | fritsu | fritsut | ||
accusative | nom. | fritsu | fritsut | |
gen. | fritsun | |||
genitive | fritsun | fritsujen | ||
partitive | fritsua | fritsuja | ||
inessive | fritsussa | fritsuissa | ||
elative | fritsusta | fritsuista | ||
illative | fritsuun | fritsuihin | ||
adessive | fritsulla | fritsuilla | ||
ablative | fritsulta | fritsuilta | ||
allative | fritsulle | fritsuille | ||
essive | fritsuna | fritsuina | ||
translative | fritsuksi | fritsuiksi | ||
abessive | fritsutta | fritsuitta | ||
instructive | — | fritsuin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Further reading edit
- “fritsu”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (online dictionary, continuously updated, in Finnish), Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02
Old Irish edit
Pronoun edit
fritsu
- second-person singular emphatic of fri