furibundus
Latin edit
Etymology edit
furō (“rave, rage”) + -bundus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /fu.riˈbun.dus/, [fʊrɪˈbʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fu.riˈbun.dus/, [furiˈbun̪d̪us]
Adjective edit
furibundus (feminine furibunda, neuter furibundum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | furibundus | furibunda | furibundum | furibundī | furibundae | furibunda | |
Genitive | furibundī | furibundae | furibundī | furibundōrum | furibundārum | furibundōrum | |
Dative | furibundō | furibundō | furibundīs | ||||
Accusative | furibundum | furibundam | furibundum | furibundōs | furibundās | furibunda | |
Ablative | furibundō | furibundā | furibundō | furibundīs | |||
Vocative | furibunde | furibunda | furibundum | furibundī | furibundae | furibunda |
Derived terms edit
- semel furibundus, semper furibundus praesumitur (“once shown to be insane, always presumed to be insane”)
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “furibundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “furibundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- furibundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.