gülünç

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish كولنج (gülünc, “something laughable”), morphologically gül- +‎ ün +‎ -ç.

Pronunciation

• IPA^(key): [ɡylynt͡ʃ]
• Hyphenation: gü‧lünç

Adjective

gülünç

1. laughable

Synonyms

• komik

Derived terms

• gülünçleşmek
• gülünçleştirmek