geisa

See also: geiša

Icelandic

Etymology

From Old Norse geisa, from Proto-Germanic *gaaisōną, from *ga- + *aisōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈceiːsa/
• Rhymes: -eiːsa
• Homophone: geysa

Verb

geisa (weak verb, third-person singular past indicative geisaði, supine geisað)

1. to rage, storm

Conjugation

geisa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að geisa
supine (sagnbót)		geisað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		geisandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég geisa	við geisum	present (nútíð)	ég geisi	við geisum
	þú geisar	þið geisið		þú geisir	þið geisið
	hann, hún, það geisar	þeir, þær, þau geisa		hann, hún, það geisi	þeir, þær, þau geisi
past (þátíð)	ég geisaði	við geisuðum	past (þátíð)	ég geisaði	við geisuðum
	þú geisaðir	þið geisuðuð		þú geisaðir	þið geisuðuð
	hann, hún, það geisaði	þeir, þær, þau geisuðu		hann, hún, það geisaði	þeir, þær, þau geisuðu
imperative (boðháttur)	geisa (þú)	geisið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	geisaðu	geisiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• láta gamminn geisa

Related terms

• eisa