gelenekçi

Turkish

Etymology

From gelenek (“tradition”) +‎ -çi.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɟe.le.necˈt͡ʃi/
• Hyphenation: ge‧le‧nek‧çi

Noun

gelenekçi (definite accusative gelenekçiyi, plural gelenekçiler)

1. a traditional, traditionalist

   Synonym: (dated) ananeci

Declension

Inflection
Nominative	gelenekçi
Definite accusative	gelenekçiyi
	Singular	Plural
Nominative	gelenekçi	gelenekçiler
Definite accusative	gelenekçiyi	gelenekçileri
Dative	gelenekçiye	gelenekçilere
Locative	gelenekçide	gelenekçilerde
Ablative	gelenekçiden	gelenekçilerden
Genitive	gelenekçinin	gelenekçilerin
Predicative forms Singular Plural 1st singular gelenekçiyim gelenekçilerim 2nd singular gelenekçisin gelenekçilersin 3rd singular gelenekçi gelenekçidir gelenekçiler gelenekçilerdir 1st plural gelenekçiyiz gelenekçileriz 2nd plural gelenekçisiniz gelenekçilersiniz 3rd plural gelenekçiler gelenekçilerdir

Further reading

• “gelenekçi”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “gelenekçi”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1673