getiergan

Old English

Etymology

From ġe- +‎ tierġan (“to vex”)

Pronunciation

• IPA^(key): /jeˈti͜yr.jɑn/, [jeˈti͜yrˠ.jɑn]

Verb

ġetierġan

1. to vex, provoke, oppress

Conjugation

Conjugation of ġetierġan (weak class 1)

infinitive	ġetierġan	ġetierġenne
indicative mood	present tense	past tense
first person singular	ġetierġe	ġetierġde
second person singular	ġetierġest, ġetierġst	ġetierġdest
third person singular	ġetierġeþ, ġetierġþ	ġetierġde
plural	ġetierġaþ	ġetierġdon
subjunctive	present tense	past tense
singular	ġetierġe	ġetierġde
plural	ġetierġen	ġetierġden
imperative
singular	ġetierġ
plural	ġetierġaþ
participle	present	past
	ġetierġende	ġetierġed