goig
CatalanEdit
EtymologyEdit
From Old Occitan gaug, gauch (compare Occitan gaug), from Latin gaudium. Attested from the 12th century.[1]
PronunciationEdit
NounEdit
goig m (plural goigs)
Derived termsEdit
ReferencesEdit
- ^ “goig” in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana.
Further readingEdit
- “goig” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “goig” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “goig” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.