gonfalonier
English edit
Etymology edit
From Middle English gonfalonier, from Old French gonfalonier.
Pronunciation edit
- Rhymes: -ɪə(ɹ)
Noun edit
gonfalonier (plural gonfaloniers)
- One who bears the gonfalon.
- An official, particularly a chief magistrate of a mediaeval Italian republic; the bearer of the republic's gonfalon.
Synonyms edit
- (1): standard-bearer
Translations edit
Translations
|
French edit
Etymology edit
Inherited from Middle French gonfalonier, from Old French gonfalonier.
Noun edit
gonfalonier m (plural gonfaloniers)
- Alternative spelling of gonfalonnier
Further reading edit
- “gonfalonier”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Old French edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From gonfanon.
Noun edit
gonfalonier oblique singular, m (oblique plural gonfaloniers, nominative singular gonfaloniers, nominative plural gonfalonier)
Descendants edit
- French: gonfalonier, gonfalonnier
- → Middle English: gonfalonier
- English: gonfalonier
References edit
- Godefroy, Frédéric, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle (1881) (gonfalonier, supplement)
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Italian gonfaloniere.
Noun edit
gonfalonier m (plural gonfalonieri)
Declension edit
Declension of gonfalonier
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) gonfalonier | gonfalonierul | (niște) gonfalonieri | gonfalonierii |
genitive/dative | (unui) gonfalonier | gonfalonierului | (unor) gonfalonieri | gonfalonierilor |
vocative | gonfalonierule | gonfalonierilor |
References edit
- gonfalonier in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN