grinen
Danish edit
Etymology edit
From grine (“to laugh”) + -en.
Pronunciation edit
Noun edit
grinen c
Middle Dutch edit
Etymology edit
From Old Dutch *grīnan, from Proto-West Germanic *grīnan, from Proto-Germanic *grīnaną.
Verb edit
grinen
Inflection edit
Strong class 1 | ||
---|---|---|
Infinitive | grinen | |
3rd sg. past | grêen | |
3rd pl. past | grēnen | |
Past participle | gegrēnen | |
Infinitive | grinen | |
In genitive | grinens | |
In dative | grinene | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | grine | grêen |
2nd singular | grijns, grines | grēens, grēnes |
3rd singular | grijnt, grinet | grêen |
1st plural | grinen | grēnen |
2nd plural | grijnt, grinet | grēent, grēnet |
3rd plural | grinen | grēnen |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | grine | grēne |
2nd singular | grijns, grines | grēnes |
3rd singular | grine | grēne |
1st plural | grinen | grēnen |
2nd plural | grijnt, grinet | grēnet |
3rd plural | grinen | grēnen |
Imperative | Present | |
Singular | grijn, grine | |
Plural | grijnt, grinet | |
Present | Past | |
Participle | grinende | gegrēnen |
Descendants edit
Further reading edit
- “grinen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “grinen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Norwegian Nynorsk edit
Participle edit
grinen (neuter grine, definite singular and plural grine)
- past participle of grina and grine
- whiny