groetsje

West Frisian

Etymology

Borrowed from Dutch groeten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡruə̯tsjə/

Verb

groetsje

1. to greet, salute

Inflection

Weak class 2
infinitive	groetsje
3rd singular past	groete
past participle	groete
infinitive	groetsje
long infinitive	groetsjen
gerund	groetsjen n
auxiliary	hawwe
indicative	present tense	past tense
1st singular	groetsje	groete
2nd singular	groetest	groetest
3rd singular	groetet	groete
plural	groetsje	groeten
imperative	groetsje
participles	groetsjend	groete

Derived terms

• begroetsje

Further reading

• “groetsje”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011