háð

See also: had, hath, haþ, and -had

Icelandic

Etymology

From Old Norse háð, from Proto-Germanic *hawiþą, related to *hauniz (“miserable”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈhauːð]

  Rhymes: -auːð

Noun

háð n (genitive singular háðs, no plural)

1. mockery

Declension

declension of háð

n-s	singular
	indefinite	definite
nominative	háð	háðið
accusative	háð	háðið
dative	háði	háðinu
genitive	háðs	háðsins

Synonyms

• spott

Related terms

• hæða
• hæðinn
• hæðni

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hawiþą, related to *hauniz (“miserable”).

Noun

háð n (genitive háðs)

1. scoffing, mocking

   Synonym: spott

   Antonyms: hróðr, lof

Declension

  Declension of háð (strong a-stem)

neuter	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	háð	háðit	háð	háðin
accusative	háð	háðit	háð	háðin
dative	háði	háðinu	háðum	háðunum
genitive	háðs	háðsins	háða	háðanna

Descendants

• Icelandic: háð