hörfa

See also: horfa

Icelandic

hörfa (weak verb, third-person singular past indicative hörfaði, supine hörfað)

hörfa — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hörfa
supine (sagnbót)		hörfað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hörfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hörfa	við hörfum	present (nútíð)	ég hörfi	við hörfum
	þú hörfar	þið hörfið		þú hörfir	þið hörfið
	hann, hún, það hörfar	þeir, þær, þau hörfa		hann, hún, það hörfi	þeir, þær, þau hörfi

past (þátíð)	ég hörfaði	við hörfuðum	past (þátíð)	ég hörfaði	við hörfuðum
	þú hörfaðir	þið hörfuðuð		þú hörfaðir	þið hörfuðuð
	hann, hún, það hörfaði	þeir, þær, þau hörfuðu		hann, hún, það hörfaði	þeir, þær, þau hörfuðu

imperative (boðháttur)	hörfa (þú)	hörfið (þið)
	hörfaðu	hörfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hörfast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hörfast
supine (sagnbót)		hörfast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hörfandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hörfast	við hörfumst	present (nútíð)	ég hörfist	við hörfumst
	þú hörfast	þið hörfist		þú hörfist	þið hörfist
	hann, hún, það hörfast	þeir, þær, þau hörfast		hann, hún, það hörfist	þeir, þær, þau hörfist

past (þátíð)	ég hörfaðist	við hörfuðumst	past (þátíð)	ég hörfaðist	við hörfuðumst
	þú hörfaðist	þið hörfuðust		þú hörfaðist	þið hörfuðust
	hann, hún, það hörfaðist	þeir, þær, þau hörfuðust		hann, hún, það hörfaðist	þeir, þær, þau hörfuðust

imperative (boðháttur)	hörfast (þú)	hörfist (þið)
	hörfastu	hörfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hörfaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hörfaður	hörfuð	hörfað	hörfaðir	hörfaðar	hörfuð
accusative (þolfall)	hörfaðan	hörfaða	hörfað	hörfaða	hörfaðar	hörfuð
dative (þágufall)	hörfuðum	hörfaðri	hörfuðu	hörfuðum	hörfuðum	hörfuðum
genitive (eignarfall)	hörfaðs	hörfaðrar	hörfaðs	hörfaðra	hörfaðra	hörfaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hörfaði	hörfaða	hörfaða	hörfuðu	hörfuðu	hörfuðu
accusative (þolfall)	hörfaða	hörfuðu	hörfaða	hörfuðu	hörfuðu	hörfuðu
dative (þágufall)	hörfaða	hörfuðu	hörfaða	hörfuðu	hörfuðu	hörfuðu
genitive (eignarfall)	hörfaða	hörfuðu	hörfaða	hörfuðu	hörfuðu	hörfuðu