hýrna
Icelandic edit
Pronunciation edit
Verb edit
hýrna (weak verb, third-person singular past indicative hýrnaði, supine hýrnað)
- (personal) to become glad
- Mamma hennar hýrnaði þegar hún sá efnilegt mannsefni dóttur sinnar.
- Her mother became glad upon seeing her daughter's eligible fiancé.
- (impersonal) to cheer up
- Það hýrnar yfir honum í hvert sinn sem hann borðar.
- He cheers up every time he eats.
Conjugation edit
hýrna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hýrna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hýrnað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hýrnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hýrna | við hýrnum | present (nútíð) |
ég hýrni | við hýrnum |
| þú hýrnar | þið hýrnið | þú hýrnir | þið hýrnið | ||
| hann, hún, það hýrnar | þeir, þær, þau hýrna | hann, hún, það hýrni | þeir, þær, þau hýrni | ||
| past (þátíð) |
ég hýrnaði | við hýrnuðum | past (þátíð) |
ég hýrnaði | við hýrnuðum |
| þú hýrnaðir | þið hýrnuðuð | þú hýrnaðir | þið hýrnuðuð | ||
| hann, hún, það hýrnaði | þeir, þær, þau hýrnuðu | hann, hún, það hýrnaði | þeir, þær, þau hýrnuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hýrna (þú) | hýrnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hýrnaðu | hýrniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||