hnerra

Icelandic

From the noun hnerri, from Old Norse hnøri, hneri, from the past stem of the verb hnjósa (“to sneeze”) (past hnøri), ultimately from Proto-Germanic *hneusaną.

hnerra (weak verb, third-person singular past indicative hnerraði, supine hnerrað)

hnerra — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hnerra
supine (sagnbót)		hnerrað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnerrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnerra	við hnerrum	present (nútíð)	ég hnerri	við hnerrum
	þú hnerrar	þið hnerrið		þú hnerrir	þið hnerrið
	hann, hún, það hnerrar	þeir, þær, þau hnerra		hann, hún, það hnerri	þeir, þær, þau hnerri

past (þátíð)	ég hnerraði	við hnerruðum	past (þátíð)	ég hnerraði	við hnerruðum
	þú hnerraðir	þið hnerruðuð		þú hnerraðir	þið hnerruðuð
	hann, hún, það hnerraði	þeir, þær, þau hnerruðu		hann, hún, það hnerraði	þeir, þær, þau hnerruðu

imperative (boðháttur)	hnerra (þú)	hnerrið (þið)
	hnerraðu	hnerriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnerra