hnoða

Icelandic

hnoða n (genitive singular hnoða, nominative plural hnoðu)

This is an archaic word, but it is encountered fairly often in fairy tales, mainly in the context of somebody being given a magic hnoða which then rolls on its own to show the way.
Hnoða may also be feminine rather than neuter.

declension of hnoða

	indefinite	definite	indefinite	definite
n-w	singular		plural
nominative	hnoða	hnoðað	hnoðu	hnoðun
accusative	hnoða	hnoðað	hnoðu	hnoðun
dative	hnoða	hnoðanu	hnoðum	hnoðunum
genitive	hnoða	hnoðans	hnoða	hnoðanna

hnoða (weak verb, third-person singular past indicative hnoðaði, supine hnoðað)

hnoða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hnoða
supine (sagnbót)		hnoðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnoðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnoða	við hnoðum	present (nútíð)	ég hnoði	við hnoðum
	þú hnoðar	þið hnoðið		þú hnoðir	þið hnoðið
	hann, hún, það hnoðar	þeir, þær, þau hnoða		hann, hún, það hnoði	þeir, þær, þau hnoði

past (þátíð)	ég hnoðaði	við hnoðuðum	past (þátíð)	ég hnoðaði	við hnoðuðum
	þú hnoðaðir	þið hnoðuðuð		þú hnoðaðir	þið hnoðuðuð
	hann, hún, það hnoðaði	þeir, þær, þau hnoðuðu		hann, hún, það hnoðaði	þeir, þær, þau hnoðuðu

imperative (boðháttur)	hnoða (þú)	hnoðið (þið)
	hnoðaðu	hnoðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnoðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hnoðast
supine (sagnbót)		hnoðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnoðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnoðast	við hnoðumst	present (nútíð)	ég hnoðist	við hnoðumst
	þú hnoðast	þið hnoðist		þú hnoðist	þið hnoðist
	hann, hún, það hnoðast	þeir, þær, þau hnoðast		hann, hún, það hnoðist	þeir, þær, þau hnoðist

past (þátíð)	ég hnoðaðist	við hnoðuðumst	past (þátíð)	ég hnoðaðist	við hnoðuðumst
	þú hnoðaðist	þið hnoðuðust		þú hnoðaðist	þið hnoðuðust
	hann, hún, það hnoðaðist	þeir, þær, þau hnoðuðust		hann, hún, það hnoðaðist	þeir, þær, þau hnoðuðust

imperative (boðháttur)	hnoðast (þú)	hnoðist (þið)
	hnoðastu	hnoðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnoðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hnoðaður	hnoðuð	hnoðað	hnoðaðir	hnoðaðar	hnoðuð
accusative (þolfall)	hnoðaðan	hnoðaða	hnoðað	hnoðaða	hnoðaðar	hnoðuð
dative (þágufall)	hnoðuðum	hnoðaðri	hnoðuðu	hnoðuðum	hnoðuðum	hnoðuðum
genitive (eignarfall)	hnoðaðs	hnoðaðrar	hnoðaðs	hnoðaðra	hnoðaðra	hnoðaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hnoðaði	hnoðaða	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu
accusative (þolfall)	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu
dative (þágufall)	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu
genitive (eignarfall)	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)