hnykkja

Icelandic

From Old Norse hnykkja, from Proto-Germanic *hnuk- (“to press, bend”), from Proto-Indo-European *knewg- (“to bend, pinch”), from *ken- (“to pinch”).^[1]

hnykkja (weak verb, third-person singular past indicative hnykkti, supine hnykkt)

hnykkja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hnykkja
supine (sagnbót)		hnykkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnykkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnykki	við hnykkjum	present (nútíð)	ég hnykki	við hnykkjum
	þú hnykkir	þið hnykkið		þú hnykkir	þið hnykkið
	hann, hún, það hnykkir	þeir, þær, þau hnykkja		hann, hún, það hnykki	þeir, þær, þau hnykki

past (þátíð)	ég hnykkti	við hnykktum	past (þátíð)	ég hnykkti	við hnykktum
	þú hnykktir	þið hnykktuð		þú hnykktir	þið hnykktuð
	hann, hún, það hnykkti	þeir, þær, þau hnykktu		hann, hún, það hnykkti	þeir, þær, þau hnykktu

imperative (boðháttur)	hnykk (þú)	hnykkið (þið)
	hnykktu	hnykkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnykkjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hnykkjast
supine (sagnbót)		hnykkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnykkjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnykkist	við hnykkjumst	present (nútíð)	ég hnykkist	við hnykkjumst
	þú hnykkist	þið hnykkist		þú hnykkist	þið hnykkist
	hann, hún, það hnykkist	þeir, þær, þau hnykkjast		hann, hún, það hnykkist	þeir, þær, þau hnykkist

past (þátíð)	ég hnykktist	við hnykktumst	past (þátíð)	ég hnykktist	við hnykktumst
	þú hnykktist	þið hnykktust		þú hnykktist	þið hnykktust
	hann, hún, það hnykktist	þeir, þær, þau hnykktust		hann, hún, það hnykktist	þeir, þær, þau hnykktust

imperative (boðháttur)	hnykkst (þú)	hnykkist (þið)
	hnykkstu	hnykkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

^ Pokorny, Julius (1959) “558-59”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, pages 558-59