hræða

Icelandic

Etymology

From Old Norse hræða, from Proto-Germanic *hrēdijaną, related to *hradjaną (“to loosen, set free”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥aiːða/

  Rhymes: -aiːða

Verb

hræða (weak verb, third-person singular past indicative hræddi, supine hrætt)

1. to scare

Conjugation

hræða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hræða
supine (sagnbót)		hrætt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hræðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hræði	við hræðum	present (nútíð)	ég hræði	við hræðum
	þú hræðir	þið hræðið		þú hræðir	þið hræðið
	hann, hún, það hræðir	þeir, þær, þau hræða		hann, hún, það hræði	þeir, þær, þau hræði
past (þátíð)	ég hræddi	við hræddum	past (þátíð)	ég hræddi	við hræddum
	þú hræddir	þið hrædduð		þú hræddir	þið hrædduð
	hann, hún, það hræddi	þeir, þær, þau hræddu		hann, hún, það hræddi	þeir, þær, þau hræddu
imperative (boðháttur)	hræð (þú)	hræðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hræddu	hræðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hræðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hræðast
supine (sagnbót)		hræðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hræðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hræðist	við hræðumst	present (nútíð)	ég hræðist	við hræðumst
	þú hræðist	þið hræðist		þú hræðist	þið hræðist
	hann, hún, það hræðist	þeir, þær, þau hræðast		hann, hún, það hræðist	þeir, þær, þau hræðist
past (þátíð)	ég hræddist	við hræddumst	past (þátíð)	ég hræddist	við hræddumst
	þú hræddist	þið hræddust		þú hræddist	þið hræddust
	hann, hún, það hræddist	þeir, þær, þau hræddust		hann, hún, það hræddist	þeir, þær, þau hræddust
imperative (boðháttur)	hræðst (þú)	hræðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hræðstu	hræðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hræddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hræddur	hrædd	hrætt		hræddir	hræddar	hrædd
accusative (þolfall)	hræddan	hrædda	hrætt		hrædda	hræddar	hrædd
dative (þágufall)	hræddum	hræddri	hræddu		hræddum	hræddum	hræddum
genitive (eignarfall)	hrædds	hræddrar	hrædds		hræddra	hræddra	hræddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hræddi	hrædda	hrædda		hræddu	hræddu	hræddu
accusative (þolfall)	hrædda	hræddu	hrædda		hræddu	hræddu	hræddu
dative (þágufall)	hrædda	hræddu	hrædda		hræddu	hræddu	hræddu
genitive (eignarfall)	hrædda	hræddu	hrædda		hræddu	hræddu	hræddu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hrēdijaną, related to *hradjaną (“to loosen, set free”).

Verb

hræða (singular past indicative hræddi, plural past indicative hræddu, past participle hræddr)

1. (transitive) to frighten
2. (reflexive, with accusative) to be afraid of

Conjugation

Conjugation of hræða — active (weak class 1)

infinitive	hræða
present participle	hræðandi
past participle	hræddr
indicative	present	past
1st-person singular	hræði	hrædda
2nd-person singular	hræðir	hræddir
3rd-person singular	hræðir	hræddi
1st-person plural	hræðum	hræddum
2nd-person plural	hræðið	hrædduð
3rd-person plural	hræða	hræddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hræða	hrædda
2nd-person singular	hræðir	hræddir
3rd-person singular	hræði	hræddi
1st-person plural	hræðim	hræddim
2nd-person plural	hræðið	hræddið
3rd-person plural	hræði	hræddi
imperative	present
2nd-person singular	hræð, hræði
1st-person plural	hræðum
2nd-person plural	hræðið

Conjugation of hræða — mediopassive (weak class 1)

infinitive	hræðask
present participle	hræðandisk
past participle	hræzk
indicative	present	past
1st-person singular	hræðumk	hræddumk
2nd-person singular	hræðisk	hræddisk
3rd-person singular	hræðisk	hræddisk
1st-person plural	hræðumsk	hræddumsk
2nd-person plural	hræðizk	hrædduzk
3rd-person plural	hræðask	hræddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hræðumk	hræddumk
2nd-person singular	hræðisk	hræddisk
3rd-person singular	hræðisk	hræddisk
1st-person plural	hræðimsk	hræddimsk
2nd-person plural	hræðizk	hræddizk
3rd-person plural	hræðisk	hræddisk
imperative	present
2nd-person singular	hræzk, hræðisk
1st-person plural	hræðumsk
2nd-person plural	hræðizk

Derived terms

• hræðiliga (“dreadfully, fearfully”)
• hræðiligr (“dreadful, fearful”)
• hræðinn (“timid”)
• hræddr (“afraid”)
• hræzla (“dread, fear”)

Descendants

• Danish: ræd
• Faroese: ræða
• Icelandic: hræða
• Norwegian Bokmål: redd
• Norwegian Nynorsk: reddast
• Old Swedish: ræþa
  • Swedish: rädas

References

• hræða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.