hrækja

Icelandic

From Old Norse hrækja (“to hawk, spit”), from Proto-Germanic *hrēkijaną. Cognate with Old English hrǣċan (“to clear one's throat, hawk, retch”).

hrækja (weak verb, third-person singular past indicative hrækti, supine hrækt)

hrækja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hrækja
supine (sagnbót)		hrækt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrækjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hræki	við hrækjum	present (nútíð)	ég hræki	við hrækjum
	þú hrækir	þið hrækið		þú hrækir	þið hrækið
	hann, hún, það hrækir	þeir, þær, þau hrækja		hann, hún, það hræki	þeir, þær, þau hræki

past (þátíð)	ég hrækti	við hræktum	past (þátíð)	ég hrækti	við hræktum
	þú hræktir	þið hræktuð		þú hræktir	þið hræktuð
	hann, hún, það hrækti	þeir, þær, þau hræktu		hann, hún, það hrækti	þeir, þær, þau hræktu

imperative (boðháttur)	hræk (þú)	hrækið (þið)
	hræktu	hrækiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrækjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hrækjast
supine (sagnbót)		hrækst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrækjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrækist	við hrækjumst	present (nútíð)	ég hrækist	við hrækjumst
	þú hrækist	þið hrækist		þú hrækist	þið hrækist
	hann, hún, það hrækist	þeir, þær, þau hrækjast		hann, hún, það hrækist	þeir, þær, þau hrækist

past (þátíð)	ég hræktist	við hræktumst	past (þátíð)	ég hræktist	við hræktumst
	þú hræktist	þið hræktust		þú hræktist	þið hræktust
	hann, hún, það hræktist	þeir, þær, þau hræktust		hann, hún, það hræktist	þeir, þær, þau hræktust

imperative (boðháttur)	hrækst (þú)	hrækist (þið)
	hrækstu	hrækisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hræktur	hrækt	hrækt	hræktir	hræktar	hrækt
accusative (þolfall)	hræktan	hrækta	hrækt	hrækta	hræktar	hrækt
dative (þágufall)	hræktum	hræktri	hræktu	hræktum	hræktum	hræktum
genitive (eignarfall)	hrækts	hræktrar	hrækts	hræktra	hræktra	hræktra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrækti	hrækta	hrækta	hræktu	hræktu	hræktu
accusative (þolfall)	hrækta	hræktu	hrækta	hræktu	hræktu	hræktu
dative (þágufall)	hrækta	hræktu	hrækta	hræktu	hræktu	hræktu
genitive (eignarfall)	hrækta	hræktu	hrækta	hræktu	hræktu	hræktu