See also: hrid and hriþ

Icelandic

edit

Etymology

edit

From Old Norse hríð.

Pronunciation

edit

Noun

edit

hríð f (genitive singular hríðar, nominative plural hríðar or hríðir)

  1. storm, especially a snowstorm

Declension

edit
    Declension of hríð
f-s1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hríð hríðin hríðar hríðarnar
accusative hríð hríðina hríðar hríðarnar
dative hríð hríðinni hríðum hríðunum
genitive hríðar hríðarinnar hríða hríðanna

Old Norse

edit

Etymology

edit

From Proto-Germanic *hrīþō (sudden attack; seizure; fit; storm).

Compare Old English hriþ (storm, tempest).

Noun

edit

hríð f

  1. storm, snowstorm

Descendants

edit
  • Danish: rid
  • Faroese: ríð
  • Icelandic: hríð
  • Norwegian Bokmål: ri
  • Norwegian Nynorsk: ri
  • Swedish: rid