ilhan
See also: İlhan
Turkish edit
Etymology edit
First syllable is Doublet of el, ultimately from Proto-Turkic *ēl (“realm”), the second syllable cognate with han (“khan”).
Noun edit
ilhan (definite accusative ilhanı, plural ilhanlar)
References edit
- Çağbayır, Yaşar (2007) “ilhan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 2, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2142