inconsutilis
Latin
editEtymology
editFrom in- + cōnsūtilis.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /in.konˈsuː.ti.lis/, [ɪŋkõːˈs̠uːt̪ɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.konˈsu.ti.lis/, [iŋkonˈsuːt̪ilis]
Adjective
editincōnsūtilis (neuter incōnsūtile); third-declension two-termination adjective
Declension
editThird-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | incōnsūtilis | incōnsūtile | incōnsūtilēs | incōnsūtilia | |
Genitive | incōnsūtilis | incōnsūtilium | |||
Dative | incōnsūtilī | incōnsūtilibus | |||
Accusative | incōnsūtilem | incōnsūtile | incōnsūtilēs incōnsūtilīs |
incōnsūtilia | |
Ablative | incōnsūtilī | incōnsūtilibus | |||
Vocative | incōnsūtilis | incōnsūtile | incōnsūtilēs | incōnsūtilia |
References
edit- “inconsutilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inconsutilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- inconsutilis in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016