indebitus
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /inˈdeː.bi.tus/, [ɪn̪ˈd̪eːbɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈde.bi.tus/, [in̪ˈd̪ɛːbit̪us]
Adjective
editindēbitus (feminine indēbita, neuter indēbitum, adverb indēbitē or indēbitō); first/second-declension adjective
- (poetic, post-classical) not owed, not due
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indēbitus | indēbita | indēbitum | indēbitī | indēbitae | indēbita | |
Genitive | indēbitī | indēbitae | indēbitī | indēbitōrum | indēbitārum | indēbitōrum | |
Dative | indēbitō | indēbitō | indēbitīs | ||||
Accusative | indēbitum | indēbitam | indēbitum | indēbitōs | indēbitās | indēbita | |
Ablative | indēbitō | indēbitā | indēbitō | indēbitīs | |||
Vocative | indēbite | indēbita | indēbitum | indēbitī | indēbitae | indēbita |
Descendants
edit- Italian: indebito
References
edit- “indebitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indebitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.