indicativ
Romanian
editEtymology
editBorrowed from French indicatif. By surface analysis, indica + -tiv.
Noun
editindicativ n (plural indicativi)
Declension
editsingular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | indicativ | indicativul | indicativi | indicativile | |
genitive-dative | indicativ | indicativului | indicativi | indicativilor | |
vocative | indicativule | indicativilor |