Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from French indicatif. By surface analysis, indica +‎ -tiv.

Noun

edit

indicativ n (plural indicativi)

  1. indicative

Declension

edit
Declension of indicativ
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative indicativ indicativul indicativi indicativile
genitive-dative indicativ indicativului indicativi indicativilor
vocative indicativule indicativilor