infinitio
Latin edit
Etymology edit
īnfīnītus (“boundless, unlimited”) + -tiō
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.fiːˈniː.ti.oː/, [ĩːfiːˈniːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.fiˈnit.t͡si.o/, [iɱfiˈnit̪ː͡s̪io]
Noun edit
īnfīnītiō f (genitive īnfīnītiōnis); third declension
- boundlessness, infinity
- Synonym: īnfīnitās
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īnfīnītiō | īnfīnītiōnēs |
Genitive | īnfīnītiōnis | īnfīnītiōnum |
Dative | īnfīnītiōnī | īnfīnītiōnibus |
Accusative | īnfīnītiōnem | īnfīnītiōnēs |
Ablative | īnfīnītiōne | īnfīnītiōnibus |
Vocative | īnfīnītiō | īnfīnītiōnēs |
References edit
- “infinitio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “infinitio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers