ingeniarius
Latin edit
Etymology edit
ingenium (“machine”) + -ārius (suffix forming agent nouns)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.ɡe.niˈaː.ri.us/, [ɪŋɡɛniˈäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.d͡ʒe.niˈa.ri.us/, [in̠ʲd͡ʒeniˈäːrius]
Noun edit
ingeniārius m (genitive ingeniāriī or ingeniārī); second declension
- (Medieval Latin) an engineer
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ingeniārius | ingeniāriī |
Genitive | ingeniāriī ingeniārī1 |
ingeniāriōrum |
Dative | ingeniāriō | ingeniāriīs |
Accusative | ingeniārium | ingeniāriōs |
Ablative | ingeniāriō | ingeniāriīs |
Vocative | ingeniārie | ingeniāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- ingeniarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)