inkantacja
Polish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin incantātiō.
Pronunciation edit
Noun edit
inkantacja f
- incantation (act or process of using formulas and/or usually rhyming words, sung or spoken, with occult ceremonies, for the purpose of raising spirits, producing enchantment, or creating other magical results)
Declension edit
Declension of inkantacja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inkantacja | inkantacje |
| genitive | inkantacji | inkantacji/inkantacyj (archaic) |
| dative | inkantacji | inkantacjom |
| accusative | inkantację | inkantacje |
| instrumental | inkantacją | inkantacjami |
| locative | inkantacji | inkantacjach |
| vocative | inkantacjo | inkantacje |
Derived terms edit
adjective
verb
Further reading edit
- inkantacja in Polish dictionaries at PWN