inquilinatus
Latin edit
Etymology 1 edit
inquilīnō (“I am a tenant”) + -tus (action noun suffix)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.kʷi.liːˈnaː.tus/, [ɪŋkʷɪlʲiːˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.kwi.liˈna.tus/, [iŋkwiliˈnäːt̪us]
Noun edit
inquilīnātus m (genitive inquilīnātūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | inquilīnātus | inquilīnātūs |
Genitive | inquilīnātūs | inquilīnātuum |
Dative | inquilīnātuī | inquilīnātibus |
Accusative | inquilīnātum | inquilīnātūs |
Ablative | inquilīnātū | inquilīnātibus |
Vocative | inquilīnātus | inquilīnātūs |
Descendants edit
- Italian: inquilinato
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.kʷi.liːˈnaː.tuːs/, [ɪŋkʷɪlʲiːˈnäːt̪uːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.kwi.liˈna.tus/, [iŋkwiliˈnäːt̪us]
Noun edit
inquilīnātūs m
- inflection of inquilīnātus: