insultabundus
Latin edit
Etymology edit
īnsultō (“revile, insult”) + -bundus
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.sul.taːˈbun.dus/, [ĩːs̠ʊɫ̪t̪äːˈbʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.sul.taˈbun.dus/, [insul̪t̪äˈbun̪d̪us]
Adjective edit
īnsultābundus (feminine īnsultābunda, neuter īnsultābundum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnsultābundus | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda | |
Genitive | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābundī | īnsultābundōrum | īnsultābundārum | īnsultābundōrum | |
Dative | īnsultābundō | īnsultābundō | īnsultābundīs | ||||
Accusative | īnsultābundum | īnsultābundam | īnsultābundum | īnsultābundōs | īnsultābundās | īnsultābunda | |
Ablative | īnsultābundō | īnsultābundā | īnsultābundō | īnsultābundīs | |||
Vocative | īnsultābunde | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda |
References edit
- “insultabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insultabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.