See also: insultó and insultò

Asturian edit

Verb edit

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Bikol Central edit

Etymology edit

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔin̪ˈsul̪.to]
  • (file)
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Noun edit

insúlto (Basahan spelling ᜁᜈ᜔ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜓ)

  1. insult
    Synonym: tuya

Derived terms edit

Catalan edit

Pronunciation edit

Verb edit

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Cebuano edit

Etymology edit

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation edit

  • Hyphenation: in‧sul‧to
  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔɪn̪ˈs̪ul̪.t̪ɔ]

Noun edit

insulto

  1. insult

Verb edit

insulto

  1. to insult

Conjugation edit

Esperanto edit

Pronunciation edit

Noun edit

insulto (accusative singular insulton, plural insultoj, accusative plural insultojn)

  1. insult, affront

Galician edit

Etymology 1 edit

Attested since the 15th century. Borrowed from Latin īnsultus

Pronunciation edit

Noun edit

insulto m (plural insultos)

  1. insult, abuse; affront
    Synonym: deosto
    • 1441, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 272:
      que desta dita çibdade avían partido Pero Dias de Cadorna e Martín Sánches, abade da Triindade da dita çibdade, con çerta gente de cavalo e de pe, pera Milmanda, sobre rasón de çerto insulto que ena dita villa de Millmanda avían feyto Martín de Castro, con peça de gente do señorío de Purtogal
      that from this city [Ourense] had departed Pedro Diaz de Cadorna and Martín Sánchez, abbot of the Trinity of said city, with some mounted and unmounted people, to Milmanda, because of a certain insult that in said town of Milmanda had done Martín de Castro with a group of people of the realm of Portugal
Derived terms edit

References edit

  • insulto” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • insulto” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • insulto” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Etymology 2 edit

Verb edit

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /inˈsul.to/
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: in‧sùl‧to

Etymology 1 edit

From Latin īnsultus.

Noun edit

insulto m (plural insulti)

  1. insult, abuse, slur
  2. (pathology) insult
Related terms edit

Etymology 2 edit

Verb edit

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultare

Further reading edit

  • insulto in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin edit

Etymology edit

Frequentative verb of īnsiliō.

Pronunciation edit

Verb edit

īnsultō (present infinitive īnsultāre, perfect active īnsultāvī, supine īnsultātum); first conjugation

  1. to spring, leap or jump at or upon
  2. to revile, abuse, taunt or insult
    Synonym: maledīcō

Conjugation edit

   Conjugation of īnsultō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnsultō īnsultās īnsultat īnsultāmus īnsultātis īnsultant
imperfect īnsultābam īnsultābās īnsultābat īnsultābāmus īnsultābātis īnsultābant
future īnsultābō īnsultābis īnsultābit īnsultābimus īnsultābitis īnsultābunt
perfect īnsultāvī īnsultāvistī īnsultāvit īnsultāvimus īnsultāvistis īnsultāvērunt,
īnsultāvēre
pluperfect īnsultāveram īnsultāverās īnsultāverat īnsultāverāmus īnsultāverātis īnsultāverant
future perfect īnsultāverō īnsultāveris īnsultāverit īnsultāverimus īnsultāveritis īnsultāverint
passive present īnsultor īnsultāris,
īnsultāre
īnsultātur īnsultāmur īnsultāminī īnsultantur
imperfect īnsultābar īnsultābāris,
īnsultābāre
īnsultābātur īnsultābāmur īnsultābāminī īnsultābantur
future īnsultābor īnsultāberis,
īnsultābere
īnsultābitur īnsultābimur īnsultābiminī īnsultābuntur
perfect īnsultātus + present active indicative of sum
pluperfect īnsultātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnsultātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnsultem īnsultēs īnsultet īnsultēmus īnsultētis īnsultent
imperfect īnsultārem īnsultārēs īnsultāret īnsultārēmus īnsultārētis īnsultārent
perfect īnsultāverim īnsultāverīs īnsultāverit īnsultāverīmus īnsultāverītis īnsultāverint
pluperfect īnsultāvissem īnsultāvissēs īnsultāvisset īnsultāvissēmus īnsultāvissētis īnsultāvissent
passive present īnsulter īnsultēris,
īnsultēre
īnsultētur īnsultēmur īnsultēminī īnsultentur
imperfect īnsultārer īnsultārēris,
īnsultārēre
īnsultārētur īnsultārēmur īnsultārēminī īnsultārentur
perfect īnsultātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnsultātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnsultā īnsultāte
future īnsultātō īnsultātō īnsultātōte īnsultantō
passive present īnsultāre īnsultāminī
future īnsultātor īnsultātor īnsultantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnsultāre īnsultāvisse īnsultātūrum esse īnsultārī īnsultātum esse īnsultātum īrī
participles īnsultāns īnsultātūrus īnsultātus īnsultandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnsultandī īnsultandō īnsultandum īnsultandō īnsultātum īnsultātū

Derived terms edit

Descendants edit

References edit

  • insulto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insulto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insulto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Pronunciation edit

 
  • (Brazil) IPA(key): /ĩˈsuw.tu/ [ĩˈsuʊ̯.tu]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ĩˈsuw.to/ [ĩˈsuʊ̯.to]

  • Rhymes: (Portugal) -ultu, (Brazil) -uwtu
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Etymology 1 edit

 
Portuguese Wikipedia has an article on:
Wikipedia pt

Borrowed from Latin īnsultus.

Noun edit

insulto m (plural insultos)

  1. insult (action or speech deliberately intended to be rude)
    Synonyms: see Thesaurus:insulto
Antonyms edit
Related terms edit

Etymology 2 edit

Verb edit

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Spanish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /inˈsulto/ [ĩnˈsul̪.t̪o]
  • Audio (Venezuela):(file)
  • Rhymes: -ulto
  • Syllabification: in‧sul‧to

Etymology 1 edit

From Latin īnsultus.

Noun edit

insulto m (plural insultos)

  1. insult
Related terms edit
Descendants edit

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb edit

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Further reading edit

Tagalog edit

Etymology edit

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔɪnˈsul.to]
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Noun edit

insulto (Baybayin spelling ᜁᜈ᜔ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜓ)

  1. insult
    Synonyms: lait, upasala, alipusta, paglait, pag-alipusta, pag-upasala, paghamak, wika

Derived terms edit