intercipiens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of intercipiō.
Participle edit
intercipiēns (genitive intercipientis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | intercipiēns | intercipientēs | intercipientia | ||
Genitive | intercipientis | intercipientium | |||
Dative | intercipientī | intercipientibus | |||
Accusative | intercipientem | intercipiēns | intercipientēs intercipientīs |
intercipientia | |
Ablative | intercipiente intercipientī1 |
intercipientibus | |||
Vocative | intercipiēns | intercipientēs | intercipientia |
1When used purely as an adjective.