Latin edit

Etymology edit

From Italia (Italy) +‎ -ānus (adjective suffix), on the model of a Romance language such as Italian italiano.

Pronunciation edit

Adjective edit

italiānus (feminine italiāna, neuter italiānum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin, nonstandard) Italian

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative italiānus italiāna italiānum italiānī italiānae italiāna
Genitive italiānī italiānae italiānī italiānōrum italiānārum italiānōrum
Dative italiānō italiānō italiānīs
Accusative italiānum italiānam italiānum italiānōs italiānās italiāna
Ablative italiānō italiānā italiānō italiānīs
Vocative italiāne italiāna italiānum italiānī italiānae italiāna

Noun edit

italiānus m (genitive italiānī); second declension

  1. (New Latin, nonstandard) an Italian
    • 1889, Jacobus Christiansen, De apicibus et i longis inscriptionum latinarum, page 59:
      V́LTRA (tab. Claud) apicem habet adversus oltra Italianorum et outre Francorum.
      ÚLTRA (Claudian tablet) has an acute, in contrast to oltra of the Italians and outre of the French.

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative italiānus italiānī
Genitive italiānī italiānōrum
Dative italiānō italiānīs
Accusative italiānum italiānōs
Ablative italiānō italiānīs
Vocative italiāne italiānī

Synonyms edit