itsellinen
Finnish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
itsellinen
- (historical) a person living in a rural area that did not farm or permanently work for someone
Declension edit
Inflection of itsellinen (Kotus type 38/nainen, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | itsellinen | itselliset | ||
genitive | itsellisen | itsellisten itsellisien | ||
partitive | itsellistä | itsellisiä | ||
illative | itselliseen | itsellisiin | ||
singular | plural | |||
nominative | itsellinen | itselliset | ||
accusative | nom. | itsellinen | itselliset | |
gen. | itsellisen | |||
genitive | itsellisen | itsellisten itsellisien | ||
partitive | itsellistä | itsellisiä | ||
inessive | itsellisessä | itsellisissä | ||
elative | itsellisestä | itsellisistä | ||
illative | itselliseen | itsellisiin | ||
adessive | itsellisellä | itsellisillä | ||
ablative | itselliseltä | itsellisiltä | ||
allative | itselliselle | itsellisille | ||
essive | itsellisenä | itsellisinä | ||
translative | itselliseksi | itsellisiksi | ||
abessive | itsellisettä | itsellisittä | ||
instructive | — | itsellisin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
Further reading edit
- “itsellinen”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02