iulus
See also: Iulus
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek ἴουλος (íoulos), and the fish-name ἴουλος (íoulos), ἰουλίς (ioulís).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /iˈuː.lus/, [iˈuːɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /iˈu.lus/, [iˈuːlus]
Noun edit
iūlus m (genitive iūlī); second declension
- (hapax) catkin
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 16.120:[1]
- Multae plura gignunt, ut diximus in glandiferis, inter quas laurus uvas suas maximeque sterilis, quae non gignit aliud; ob id a quibusdam mas existimatur. ferunt et abellanae iulos compactili callo, ad nihil utiles, plurima vero ilices, nam et semen suum et granum, quod crataegum vocant, et a septentrione viscum, a meridie hyphear — de quis plura mox paulo — interdumque pariter res quaternas habent.
- woodlouse
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 11.1:[2]
- Restant inmensae subtilitatis animalia, quando aliqui ea neque spirare et sanguine etiam carere prodiderunt. multa haec et multigenera, terrestrium volucrumque vita (alia * * * pinnata, ut apes, alia utroque modo, ut formicae, aliqua et pinnis et pedibus carentia), et iuli omnia insecta appellata ab incisuris, quae nunc cervicium loco, nunc pectorum atque alvi, praecincta separant membra, tenui modo fistula cohaerentia, aliquis vero non tota incisurae ambiente ruga, sed in alvo aut superne tantum imbricatis flexili vertebris, nusquam alibi spectatiore naturae rerum artificio.
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 29.136:[3]
- milipeda, ab aliis centipeda aut multipeda dicta, animal est e vermibus terrae, pilosum, multis pedibus arcuatim repens tactuque contrahens se; oniscon Graeci vocant, alii iulon.
- Synonym: oniscus
- rainbow wrasse
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 32.152:[4]
- His adiciemus ab Ovidio posita animalia, quae apud neminem alium reperiuntur, sed fortassis in Ponto nascentia, ubi id volumen supremis suis temporibus inchoavit: bovem, cercyrum in scopulis viventem, orphum rubentemque erythinum, iulum, pictas mormyras aureique coloris chrysophryn, praeterea percam, tragum et placentem cauda melanurum, epodas lati generis.
- p. 80 CE, the so-called Halieutica ascribed to Ovid aka versus Ovidi de piscibus et feris, verses 100–109
- tuque, comes ratium tractique per aequora sulci,
qui semper spumas sequeris, pompile, nitentes,
cercyrosque ferox, scopulorum fine moratus,
cantharus ingratus suco, tum concolor illi
orphos, caeruleaque rubens erythinus in unda,
insignis sargusque notis, insignis iulis (var. iulus),
et super aurata sparulus cervice refulgens
et rutilus phager et fulvi synodontes et ex se
concipiens channe, gemino sibi functa parente,
tum viridis squamis parvo saxatilis ore
- 400–450, Caelius Aurelianus, De morbis acutis et chronicis, 1, 1, 22:
- tunc et cibo nutriendus, id est mediam accipiat ⟨panis⟩ partem solitae quantitatis, quam facile percipere atque digere solebat. Sed panem dabimus limpidum, fermentatum, pulmentum autem ova vel olerum betas aut cucurbitas vel malvas aut lapathos aut bulbos vel pisces teneros, ut sunt scari, aselli, iulidae, et aviculas, ut sunt turdi, ficedulae, vel cerebrum porcinum aet haedinum, in hac perseverantes qualitate atque quantitate duobus vel tribus diebus iuxta virium possibilitatem, quo neque parva dando debilitentur neque adiectionibus perturbati opprimantur.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension edit
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | iūlus | iūlī |
| Genitive | iūlī | iūlōrum |
| Dative | iūlō | iūlīs |
| Accusative | iūlum | iūlōs |
| Ablative | iūlō | iūlīs |
| Vocative | iūle | iūlī |
References edit
- “iulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- iulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “iulus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- Birt, Theodor (1878) De Halieuticis Ovidio poetae falso adscriptis, Berlin: Weidmann, pages 57–58, conjectured the verse 105 of the Halieutica ascribed to Ovid transmitted as insignis sargusque notis, insignis et alis to insignis sargusque notis, insignis iulis, which has been followed as deemed ingenious, such as by Saint-Denis, Eugène de (1943) “Quelques noms de poissons en latin classique”, in Les études classiques[5] (in French), volume 12, numbers Fasc. 2–3, page 130. In pp. 137–138 he restituted the text of Plin. Nat. Hist XI 1, which Detlefsen, Detlef (1905) “Verbesserungen und Bemerkungen zum 11. Buch der Naturalis Historia des Plinius”, in Hermes, volume 40, page 572 agreed with.
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
iulus n (uncountable)
Declension edit
declension of iulus (singular only)