izvorî

Romanian

Etymology

From izvor +‎ -î.

Verb

a izvorî (third-person singular present izvorăște, past participle izvorît) 4th conj.

1. to gush out, spring, flow
2. to appear, rise

Conjugation

    conjugation of izvorî (fourth conjugation, -ăsc- infix)

infinitive			a izvorî
gerund			izvorând
past participle			izvorât
number		singular			plural
person		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		eu	tu	el/ea	noi	voi	ei/ele
	present	izvorăsc	izvorăști	izvorăște	izvorâm	izvorâți	izvorăsc
	imperfect	izvoram	izvorai	izvora	izvoram	izvorați	izvorau
	simple perfect	izvorâi	izvorâși	izvorî	izvorârăm	izvorârăți	izvorâră
	pluperfect	izvorâsem	izvorâseși	izvorâse	izvorâserăm	izvorâserăți	izvorâseră
subjunctive		eu	tu	el/ea	noi	voi	ei/ele
	present	să izvorăsc	să izvorăști	să izvorască	să izvorâm	să izvorâți	să izvorască
imperative		—	tu	—	—	voi	—
	affirmative		izvorăște			izvorâți
	negative		nu izvorî			nu izvorâți

Derived terms

• izvorâtor