jałowiczy
Polish
editEtymology
editFrom jałowica + -y. First attested in 1575.[1]
Pronunciation
edit- IPA(key): /ja.wɔˈvi.t͡ʂɨ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ja.ɫɔˈvi.t͡ʂɨ/
- Rhymes: -it͡ʂɨ
- Syllabification: ja‧ło‧wi‧czy
Adjective
editjałowiczy (not comparable, no derived adverb)
- (relational, obsolete) heifer (made of or relating to a young cow)
Declension
editDeclension of jałowiczy (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | jałowiczy | jałowicza | jałowicze | jałowiczy | jałowicze | |
| genitive | jałowiczego | jałowiczej | jałowiczego | jałowiczych | ||
| dative | jałowiczemu | jałowiczej | jałowiczemu | jałowiczym | ||
| accusative | jałowiczego | jałowiczy | jałowiczą | jałowicze | jałowiczych | jałowicze |
| instrumental | jałowiczym | jałowiczą | jałowiczym | jałowiczymi | ||
| locative | jałowiczym | jałowiczej | jałowiczym | jałowiczych | ||
References
editFurther reading
edit- jałowiczy in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “jałowiczy”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “jałowiczy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “jałowiczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 132
- jałowiczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego