kífa

See also: kifa

Icelandic

Etymology

From Old Norse kífa, from Proto-Germanic *kībaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰiːva/
• Rhymes: -iːva

Verb

kífa (weak verb, third-person singular past indicative kífaði, supine kífað)

1. (intransitive) to quarrel, to squabble

   Synonyms: deila, þræta, þrasa

Conjugation

kífa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kífa
supine (sagnbót)		kífað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kífandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kífa	við kífum	present (nútíð)	ég kífi	við kífum
	þú kífar	þið kífið		þú kífir	þið kífið
	hann, hún, það kífar	þeir, þær, þau kífa		hann, hún, það kífi	þeir, þær, þau kífi
past (þátíð)	ég kífaði	við kífuðum	past (þátíð)	ég kífaði	við kífuðum
	þú kífaðir	þið kífuðuð		þú kífaðir	þið kífuðuð
	hann, hún, það kífaði	þeir, þær, þau kífuðu		hann, hún, það kífaði	þeir, þær, þau kífuðu
imperative (boðháttur)	kífa (þú)	kífið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kífaðu	kífiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kífast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kífast
supine (sagnbót)		kífast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kífandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kífast	við kífumst	present (nútíð)	ég kífist	við kífumst
	þú kífast	þið kífist		þú kífist	þið kífist
	hann, hún, það kífast	þeir, þær, þau kífast		hann, hún, það kífist	þeir, þær, þau kífist
past (þátíð)	ég kífaðist	við kífuðumst	past (þátíð)	ég kífaðist	við kífuðumst
	þú kífaðist	þið kífuðust		þú kífaðist	þið kífuðust
	hann, hún, það kífaðist	þeir, þær, þau kífuðust		hann, hún, það kífaðist	þeir, þær, þau kífuðust
imperative (boðháttur)	kífast (þú)	kífist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kífastu	kífisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kífaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kífaður	kífuð	kífað		kífaðir	kífaðar	kífuð
accusative (þolfall)	kífaðan	kífaða	kífað		kífaða	kífaðar	kífuð
dative (þágufall)	kífuðum	kífaðri	kífuðu		kífuðum	kífuðum	kífuðum
genitive (eignarfall)	kífaðs	kífaðrar	kífaðs		kífaðra	kífaðra	kífaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kífaði	kífaða	kífaða		kífuðu	kífuðu	kífuðu
accusative (þolfall)	kífaða	kífuðu	kífaða		kífuðu	kífuðu	kífuðu
dative (þágufall)	kífaða	kífuðu	kífaða		kífuðu	kífuðu	kífuðu
genitive (eignarfall)	kífaða	kífuðu	kífaða		kífuðu	kífuðu	kífuðu

Derived terms

• kíf (“quarrel, squabble”)